ကၽြန္ေတာ္မုန္းတဲ့ ည

ဒီလိုညကို ကၽြန္ေတာ္မုန္းတယ္.............
ကဗ်ာတစ္ခု ေကာက္ရတယ္
အမွန္က ေဒါင့္ျဖတ္မ်ဥ္းႏွစ္ေၾကာင္းရဲ႕ ဆံုမွတ္တစ္ခုမွာေပါ့
ၿပိဳင္မ်ဥ္းမဟုတ္ခဲ့တာကိုပဲ ေက်းဇူးတင္ရမွာပါ......
မ်က္၀န္းေတြရဲ႕ကဗ်ာ
အဲဒီကဗ်ာရဲ႕ မ်က္၀န္းမွာ
မ်က္ရည္စေတြ သီေ၀့ေနေလရဲ႕
အဲဒါဟာ......
ရွာေဖြေတြ႕ရွိမႈ အဆံုးေပါ့
ရူးသြပ္မႈ တစ္ခုရဲ႕ နိဂုံးခ်ဳပ္ပါပဲ
ရင္ထဲမွာ ေပ်ာက္ေနတဲ့အရာတစ္ခု
ျဖတ္ကနဲေပၚေပမယ့္ အခ်ိန္တန္တဲ့အထိ မေပ်ာက္ကြယ္ႏိုင္
သံသာေလ ကမ္းကို မတိုင္ပါဘူး
အလြမ္းကို ႀကိဳတင္ယူထားမိတာ အမွားတစ္ခုေပါ့။

သမင္မ်က္၀န္းေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး
အၾကင္နာရပ္၀န္းေတာ့ ရွိခဲ့မွာေပါ့
တစ္စံုမဟုတ္တဲ့ တစ္ခုထဲသာ
အလြမ္းရဲ႕ညမွာ..........

ညစဥ္တိုင္း ၾကယ္ေတြကို မေရႏိုင္ေပမယ့္
ႀကိဳသိေနတဲ့ အနာဂါတ္ကို
ႏွလံုးသား တစ္စစီဖဲ့ရင္းနဲ႕ တြက္ေနခဲ့ေပါ့.....

ဒီလုိညကို ကၽြန္ေတာ္မုန္းတယ္........................

Listen to Your Heart

တေပါင္းလျပည့္ည

ဒီညကေတာ့ လမင္းႀကီးက ထိန္ထိန္သာလို႕ပါပဲ။ အရင္တုန္းကဆို ဒီလို လသာညမွာ အျပင္ထြက္ လမ္းေလွ်ာက္ လမင္းႀကီးကို ေမာ့ၾကည့္ရတာကို သိပ္အရသာရွိတာ။ ခုေတာ့.....
ဆိုက္ထဲမွာ ကြန္ပ်ဴတာကို ေငးၿပီး ဘာလုပ္ရမွန္း မသိေအာင္ကို အပူေတြ မ်ားလြန္းလွတယ္။
အျပင္က လမင္းရဲ႕ အလင္းေရာင္ကလည္း ကၽြန္ေတာ့ကို မျမဴဆြယ္ႏိုင္ေတာ့ဘူး။
မိုးသားတိမ္ရိပ္ေတြ ကင္းစင္ၿပီး ၾကည္လင္ေတာက္ပေနတဲ့ လမင္းႀကီးကို ကၽြန္ေတာ္ မနာလိုေတြ ျဖစ္ေနမိတယ္။
ငယ္စဥ္ဘ၀ေတြကိုပဲ ျပန္တမ္းတမိတယ္။
လုပ္စရာအလုပ္ေတြ တန္းစီေနတဲ့ ကၽြန္ေတာ့ အျဖစ္အပ်က္ကို လမင္းႀကီးကေတာ့ သိရွာမွာ မဟုတ္ဘူး။
အဲဒီလုပ္စရာ အလုပ္ေတြကိုပဲ လုပ္ရင္းနဲ႕ စိတ္ကုန္ေနတာကိုလည္း သူသိမွာ မဟုတ္ပါဘူး။
သူ႕ အလင္းေရာင္ သူျဖာေ၀ရင္းနဲ႕ သူ႕ဟာသူ ေက်နပ္ေနမွာပါပဲေနာ္။
ေျခာက္ေသြ႕လြန္းတဲ့ ကိုယ့္ဘ၀ကို တကယ္ မေက်နပ္ဆံုး ျဖစ္ရတာ ဒီတစ္ညပါပဲ။
ဘိုထီးရဲ႕ ေမာင့္လျပည့္၀န္းကိုလည္း သတိရမိပါရဲ႕။
ကိုငွက္ရဲ႕ ငါနဲ႕ငါၾကား ဗ်ာမ်ားေနဆဲငါ ကိုလည္း ဆိုင္ဆိုင္ မဆိုင္ဆိုင္ သတိရေနမိေလရဲ႕။
ဘာပဲ ေျပာေျပာ ကမၻာေျမ က်န္းမာပါေစဗ်ာ။

စာၾကြင္း။ မေန႕က ကၽြန္ေတာ္ ဒီပို႔စ္ကို ေရးၿပီးေတာ့ အိမ္ျပန္ဖို႕ ကားေပၚအတက္ ကားထဲက သီခ်င္းက တိုက္တိုက္ဆိုင္ဆိုင္ဗ်ာ..... ေမာင့္လျပည့္၀န္း.....

ဧၿပီသို႕

ကဗ်ာေတာ့ကဗ်ာ
ဒါေပမယ့္ ညာမွာေတာ့ မဟုတ္ဘူးေနာ္
အထီးက်န္မႈေတြလည္း ေထြထူးမဟုတ္ေတာ့ပါဘူး
ညမွာ တမ္းတမိတာက မင္းကိုေလ
နာရီေတြရဲ႕ ျခိမ္းေခ်ာက္မႈက
ရူးမေလာက္ပါပဲ အိမ္သူရယ္....
အေနေ၀းေပမယ့္ ငါ့ အသည္း မစိမ္းပါဘု
ဒို႕ေတြ ျပန္ဆံုစည္းမယ့္ေန႕ကို
ရင္ခုန္တုန္းပါပဲ။

ငါးေထာင္တန္ဖုန္းအေပၚအျမင္ (တဂ္ပို႔စ္)

ကၽြန္ေတာ့ အျမင္ကေတာ့ သူမ်ားနဲ႕တူခ်င္မွ တူပါမယ္။ ငါးေထာင္တန္ဖုန္းရယ္လို႕ မဟုတ္ပဲနဲ႕ ဆင္းကဒ္ ကို ေငြေၾကးအရ အနည္းဆံုးေပးရဖို႕ အေရးပဲ ေျပာခ်င္ပါတယ္။ လက္ရွိ စင္ကာပူမွာ ေနေနတဲ့ လူတစ္ေယာက္အဖို႕ ဆင္းကဒ္ရဲ႕ တန္ဖိုးဟာ သိပ္မရွိပါဘူး။ အဓိကေပးရတာက ဖုန္းေခၚခေတြပါ။
ဆိုေတာ့ကာ... ၀န္ေဆာင္မႈေပးတဲ့ ကုမၸဏၰီမ်ားဟာ ေရရွည္ကို ၾကည့္ရပါတယ္။ Demand ေကာင္းတဲ့ ျမန္မာျပည္မွာ Sim Card အတြက္ တန္ဖိုး သိန္းခ်ီေပးေနရတာဟာ ဘယ္လိုမွ မျဖစ္သင့္ပါဘူး။ ကၽြန္ေတာ္တို႕ ၾကက္သြန္ျဖဴ တစ္ဥ စားခ်င္လို႕ သြား၀ယ္တဲ့အခါ ဒီၾကက္သြန္ျဖဴ စိုက္ဖို႕အတြက္ ေျမဖိုးပါ ကၽြန္ေတာ္တို႕ေပးရပါတယ္ ဆိုရင္ ျဖစ္သင့္ပါသလား။ ဒီလိုပါပဲ.... ဖုန္းဆက္သြယ္ေရးအတြက္ သံုးစဲြဖို႕ ကၽြန္ေတာ္တို႕က တာ၀ါတိုင္ေတြ၊ ဆက္သြယ္ေရး ရံုးေတြအတြက္ပါ ေပးရမယ္ဆိုရင္ ဒါႀကီးက ေတာ္ေတာ္ မွားေနတဲ့ အယူအဆပါ။ ဒီလို တန္ဖိုးသတ္မွတ္မႈမ်ားရတာဟာ ဘယ္လိုမွ သမာမႈ မျဖစ္ႏိုင္ပါဘူး။ ဒါဟာ မသမာမႈပါ။
ဒါေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ္တို႕အေနနဲ႕လည္း ငါးေထာင္တန္ဖုန္း ငါးေထာင္တန္ဖုန္းရယ္ လို႕ မေအာ္ေစခ်င္ပါဘူး။ ငါးေထာင္တန္ဖုန္းဆိုတာ ကုမၸဏၰီတစ္ခုရဲ႕ သတ္မွတ္ခ်က္ပါ။ ျဖစ္ႏိုင္ရင္ အလကားေတာင္ ေ၀သင့္ပါတယ္။
ဒါေပမယ့္ အခုေလာေလာဆယ္ ေကာ ျဖစ္ႏိုင္ပါသလားဆိုတာ ကၽြန္ေတာ္တို႕ စဥ္းစားရပါမယ္။
ကၽြန္ေတာ့အျမင္ကေတာ့ ဆက္သြယ္ေရးဌာနအေနနဲ႕ Third Party နဲ႕ ပူးေပါင္း ေဆာင္ရြက္မွ ရမွာပါ။ ႏိုင္ငံျခားက အေတြ႕အၾကံဳ ရွိတဲ့ ရင္းႏွီးျမဳပ္ႏွံလိုသူေတြနဲ႕လည္း ေသေသခ်ာခ်ာ ေတြ႕ဆံု ေဆြးေႏြးရပါလိမ့္မယ္။ ျပည္တြင္းက ပူးေပါင္းပါ၀င္ေဆာင္ရြက္ခ်င္တဲ့သူေတြနဲ႕လည္း ေတြ႕ဆံုေဆြးေႏြးရပါလိမ့္မယ္။ ငါသိ ငါတတ္ ဆိုတဲ့ မာန္ေတြ ခ်ၿပီး တကယ္မသိ တကယ္မတတ္တာကို ကိုယ့္ဘာသာကို အမွန္ျမင္တတ္ရပါမယ္။ ျပည္တြင္းက ရိုက္စားလုပ္မယ့္သူေတြကိုိေတာ့ အထူးေရွာင္ၾကဥ္ရပါလိမ့္မယ္။
ကၽြန္ေတာ္ ဖတ္ခဲ့တဲ့ ဘေလာ့ဂ္ တစ္ခုကလည္း ႏိႈက္ႏႈက္ခၽြတ္ခၽြတ္ ေရးထားတာ ရွိပါတယ္။
http://mgthetnaing.blogspot.com/2012/02/blog-post_468.html
အဲဒီမွာ သြားဖတ္ၾကည့္ပါ။
ဘယ္သူမွန္တယ္ ဘယ္သူမွားတယ္ဆိုတာေတြ မေျပာခ်င္ပါဘူး။ ကိုယ္ကိုတိုင္လည္း သူတို႕နဲ႕ မသိပါဘူး။
ကၽြန္ေတာ့အျမင္ကေတာ့ Sim Card ေတြကို တန္ဖိုးအနိမ့္ဆံုးနဲ႕ ဆက္သြယ္ေရးက ေရာင္းခ်ၿပီး လိုင္းမက်ပ္ေအာင္ ထိန္းေပးႏိုင္ရင္ တိုင္းျပည္အတြက္ အလြန္အက်ဳိးရွိေၾကာင္းပဲ ေျပာလိုပါတယ္။
ေလးစားစြာျဖင့္