Wednesday, February 22, 2012

စက္မႈတကၠသိုလ္ ဒုတိယႏွစ္


ေျပာရမယ္ဆိုရင္ ေက်ာင္းမွာ အဆိုးရြားဆံုး ေသာင္းက်န္းခဲ့တာ ဒီဒုတိယႏွစ္ပါပဲ။ သူငယ္ခ်င္းေကာင္းကေတာ့ ကိုစာကေလး ေခၚ ကိုေက်ာ္၀င္းေအာင္။
ကၽြန္ေတာ္ ေက်ာင္းေတြ မတက္ ေပေတေလေနတဲ့အခ်ိန္မွာ ကၽြန္ေတာ့အနားမွာ ရွိခဲ့တာ ကိုစာကေလး။
သူငယ္ခ်င္းေတြ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားမွာ အခင္မင္ဆံုး သူငယ္ခ်င္းေတြထဲမွာ
စာကေလး၊ ေအာင္စည္သူ၊ ကပၸိယ၊ ဖိုးေကး ဒီေလးေကာင္နဲ႕ေတာ့ ေတာ္ေတာ္ေလး တဲြမိတယ္။ ဒါေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ္ဆိုးတဲ့အထဲမွာ ဒီေကာင္ေလးေကာင္ မပါဘူး။ ဆိုးေဖာ္ဆိုးဖက္ေတြက တျခားသူငယ္ခ်င္းေတြ။
ဒီေလးေကာင္က ကၽြန္ေတာ့ကို ထိန္းေက်ာင္းေပးေနတဲ့ေကာင္ေတြေပါ့။ အဲဒီအထဲမွာမွ ကၽြန္ေတာ္အခ်စ္ဆံုးက စာကေလး။ ဒီေကာင္ကေတာ့ ကၽြန္ေတာ့ညီအရင္းလိုပဲ။
ဒီေကာင္ ရည္းစားရေတာ့ အင္းစိန္က ေကာင္မေလးနဲ႕။
ကၽြန္ေတာ္ စာေမးပဲြ ေျဖခါနီး စိတ္ေတြ တအားေလေနတဲ့အခ်ိန္....
ဒီေကာင္က သူ႕ေကာင္မေလးအိမ္မွာ တံခါးမရွိ ဓါးမရွိ ၀င္ေနတဲ့အခ်ိန္ေပါ့။
ကၽြန္ေတာ့ကို သူ႕ေကာင္မေလးအိမ္ကို ေခၚသြားၿပီးေတာ့ လဘက္ေတြေကၽြးၿပီး စာေတြက်က္ခိုင္းတာ မွတ္မိေသးတယ္။ သူ႕ေကာင္မေလး နာမည္က မိုးသက္စံ... အခုေတာ့ သူတို႕ႏွစ္ေယာက္လည္း အိမ္ေထာင္က်ၿပီးေတာ့ ကေလးေတာင္ ၂ ေယာက္ျဖစ္ေနၿပီ။ ဟုတ္တယ္ေနာ္ ကိုစာကေလး ၂ ေယာက္ ဟုတ္တယ္မဟုတ္လား။ တစ္ျခားေတာ့ သိပါဘူး။ ( ငါ ဘာမွ ေျပာဘူးေနာ္ ... မင္းေကာင္းေၾကာင္းေတြပဲ ေျပာထားတာ... ငါ့မိန္းမ မေကခိုင္ကို ဘာမွာ မေျပာေၾကး ... ဟဲဟဲ )
ကၽြန္ေတာ္တို႕က ေယာက္ဖ လို႕ေခၚတဲ့ ႏွမလည္း မရွိတဲ့ ေအာင္စည္သူႀကီးရယ္ ဖိုးေကးရယ္ ကပၸိယရယ္ ကေတာ့ ခုထက္ထိ လူပ်ဳိႀကီးေတြ လုပ္ေနတုန္း။ က်န္တဲ့သူေတြေတာ့ မသိဘူးဗ်။ ဖိုးေကးကိုေတာ့ ယံုတယ္။ ဒီေကာင္ႀကီး ရည္းစားသနာ ထားတာလည္း မေတြ႕ဘူး။ ငွက္ေပ်ာတံုး ဖက္ရဖို႕ အေသခ်ာဆံုးကေတာ့ သူပဲ။ က်န္တဲ့ ႏွစ္ေကာင္ကေတာ့ အခ်ိန္မတန္ေသးလို႔ပဲ ထင္ပါတယ္။ ခုခ်ိန္ထိေတာ့ လူပ်ဳိႀကီးပါခင္ဗ်ာကို ေၾကြးေၾကာ္ေကာင္းတုန္း။ ဒါမွမဟုတ္ မာမီၾကြယ္ကိုပဲ အားက်ေနၾကလားေတာ့ ကၽြန္ေတာ္လည္း မသိဘူး။ ႀကံဳရင္ ကၽြန္ေတာ္ေမးၾကည့္ရဦးမယ္။ အဟီး ကိုဖိုးေကး ခ်စ္လို႕စတာေနာ္။ ျပန္ၿပီးေတာ့ မ သမ ေၾကး။
ကၽြန္ေတာ္ ဒုတိယ ႏွစ္ ေက်ာင္းမတက္ရေသးဘူး။ ပါခ်ဳပ္နဲ႔ အရင္ဆံုး မိတ္ဆက္ရတာ ကၽြန္ေတာ္နဲ႕ ဖဲရိုက္ဘက္ေတြ။ အေဆာင္လက္ခံတဲ့ေန႔ပဲ အဲဒီည ခ်ိန္းၿပီး ဖဲရိုက္ၾကတာ ပုပၸါးေဆာင္မွာ။ အေဆာင္မွဴးက ကၽြန္ေတာ္တို႕ ခ်စ္စႏို္းေခၚတဲ့ ေဂါဗါေခ်ာ့။ သူက မနက္ေလးနာရီေလာက္ လမ္းေလွ်ာက္သံေပးၿပီး ရပ္ခိုင္းေနတာ။ ကၽြန္ေတာ္တို႕ကလည္း တစ္ခ်ပ္ေမွာက္ဆိုေတာ့ အရွိန္ေတြ တက္ေနတာ။ ဆရာက သည္း မခံႏို္င္တဲ့အဆံုး တံခါးေခါက္ၿပီး ဖမ္းပါေလေရာ။ အခန္းက စတုတၳ ႏွစ္သမားေတြအတြက္ေပးတဲ့ တစ္ေယာက္ခန္း။ ေျပးစရာ အေပါက္မရွိဘူး။ အခန္းထဲမွာ ဖဲရိုက္ေနတဲ့ေကာင္က ၅ ေယာက္၊ ေဘးထုိင္ဘိုင္က် ဘုေျပာေနတဲ့အေကာင္က ၄ ေကာင္၊ ကုလားေသ ကုလားေမာ လာအိပ္ေနတဲ့အေကာင္က ၆ ေယာက္။ ဟုတ္ကဲ့ တစ္ေယာက္ခန္းမွာ အားလံုးမိတာ ၁၅ ေယာက္။ :D အဲဒီအထဲကမွ ဖဲရိုက္တဲ့ ၅ ေယာက္ကို ပါခ်ဳပ္ဆီကို ပို႕တာ။ ပါခ်ဳပ္က ဦးၾကင္စိုး။ တစ္ခါမွ မဆဲဘူးတဲ့ ဆရာႀကီးက အဲဒီေန႔မွာ မွတ္မွတ္ရရ ငါနဲ႔ ကိုင္တုပ္တာ ခံလိုက္ရတာက ကၽြန္ေတာ္တို႕ေတြ။ အမယ္ ပါခ်ဳပ္နဲ႕ ေတြ႔ရမယ္ ဆိုေတာ့ အားလံုးက လည္ကတံုးေလးေတြ ကိုယ္စီနဲ႕။ အေတာ္ ခန္႕ညားေနတာ။ ဆရာႀကီးလည္းေတာ္ေတာ္ စိတ္ေလသြားပံုရတယ္။ သူ႕ရာဇ၀င္မွာ ေက်ာင္းမဖြင့္ေသးဘူး အရင္ဆံုး ၾသ၀ါဒ ေပးရတာ အဲဒီအေခါက္က ပထမဆံုး ျဖစ္မယ္ ထင္ပါရဲ႕။
အဲဒီလို ကၽြန္ေတာ္တို႕က အဖြင့္ေကာင္းတာ ဒုတိယႏွစ္ကို။

1 comment:

  1. ပါခ်ဳပ္ရုံးခန္း ကထြက္လာတဲ့ မင္းမ်က္ႏွာ ကို ျမင္ေယာင္မိေသးတယ္...

    ReplyDelete