သန္းေခါင္ယံအေတြး

ညတစ္ညလုိ႔ေျပာေပမယ့္
ညတိုင္းပါပဲ
သန္းေခါင္ေက်ာ္မွသာ
ဒါ ငါ့အတြက္လို႔ ေရရြတ္
မ်က္ေစ့ကို စြတ္မွိတ္ခဲ့ရတာပဲေလ။

လူတကာေတြ ျမဴးေနခ်ိန္မွာတဲ့
ငါ့ဘ၀က အေမွာင္ထုရဲ႕ေအာက္မွာ
မ်က္ရည္လည္လည္တဲ့
ကိုထီး...
ခင္ဗ်ားႀကီး က်ဳပ္ကို ေစာင္းဆိုေနတာလားဗ်ာ။

စကားတစ္လံုး
ဒီအသံုးအႏႈန္းကေတာ့
မင္းအတြက္... ပံုမွန္
ငါ့အတြက္ေတာ့ ဗံုးဆံ ထိသလိုပဲ
မယဥ္ေက်းတဲ့ လူေတြရဲ႕ၾကားမွာ
ငါဟာလည္း အရိုင္းဆန္ေနျပန္တာေပါ့။

သံသရာ အဆံုးထိ မတိုင္ပါဘူး
ဒီက႑ေလးသာ အဆံုးသတ္ေပးပါ
ရင္ဘတ္ထဲမွာ ႏွလံုးသားအတုတပ္
ဟန္ေဆာင္ မ်က္ႏွာဖံုးေလးနဲ႕
ဒီေႏြကို ေက်ာ္ျဖတ္ခြင့္ ျပဳပါ။

မိုးေတြ ရြာတဲ့အခ်ိန္
ထီးကိုလည္း မေဆာင္
ေဆာင္းေလ့လည္း မရွိတဲ့ငါ
မိုးနဲ႕အတူ မ်က္ရည္ေတြ ရြာခ်လုိက္ရင္
အျပင္လူေတြ မသိေလာက္ပါဘူး
ေဆာင္းတြင္းမွာ အခန္းေအာင္းၿပီး
မီးေရာင္သာ ပိတ္ထား
ငါ့အနားမွာ ဘယ္သူမွ မရွိတဲ့အခ်ိန္
ႏွင္းပုလဲခတာ ဘယ္သူ သိမွာလဲ။

Sex နဲ႔ Lust သာ ကမၻာလို႕ထင္ေနသလား
အေသြးအသားေတြ နဲ႕ ထုလုပ္ထားတယ္တဲ့လား
ႏွလံုးအတုက စီးက်လာတဲ့ ေသြးထဲမွာ
ငါ ေမတၱာေတြ အျပည့္အသိပ္ထည့္ထားတယ္
မင္း တစ္ခါေလာက္ ေသာက္သံုးၾကည့္
စကားလံုးေတြနဲ႕ေတာ့ မရိပါနဲ႕။

ေရႊလသာေသာ ည
ေကာင္းကင္မွာ ေတြ႕ေနရတာ
အမိုက္တိုက္....
အေမွာင္ေတြနဲ႕ လ
မင္းယွဥ္ၾကည့္ပါ
လ ကို ေတြ႕လား
ည ကို ေတြ႕လား
ဒါမွ မဟုတ္ မင္း အေမွာင္ကိုပဲ
တမ္းတၿပီး ျမင္ေနတုန္းလား။