Monday, January 30, 2012
အမ်ဳိးခ်စ္တဲ့က်ဳပ္ရဲ႕ ကာရန္မရွိေသာ ကဗ်ာ တစ္ပုဒ္
ကမၻာမွာ ျမန္မာ၀င့္ၾကြားေစရယ္ဖို႕
ခင္ဗ်ားတို႕ အတုယူထိုက္ေသာ အရာကို အတုယူၾကပါ။
ဒါကိုေတာ့ လက္မခံႏိုင္ဘူး
ဒို႕ေတြရဲ႕ အမူအက်င့္နဲ႕ မအပ္စပ္ဘူးဆိုတဲ့အရာကို
ေရွာင္ၾကဥ္ၾကပါ။
ဘယ္သူမွ ေျခာက္ပစ္ကင္း သဲလဲစင္ မရွိပါဘူး
က်ဳပ္ကေတာ့ ရင္ေမာတယ္
၀င္လည္း မပါခ်င္ဘူး။
မၾကည့္ပဲနဲ႕လည္း မေနႏိုင္လို႕
အၿမဲတမ္းပဲ ေစာင့္ၾကည့္ ေလ့လာတယ္။
တဏွာမပါပဲ
အျပာကား ရိုက္လို႕ရသလား
သြားစမ္းပါ။
အမ်ဳိးဂုဏ္ဆိုတာဘာလဲ။
ခင္ဗ်ား အေဖနဲ႕ အေမ ရဲ႕ အမ်ဳိးကို
က်ဳပ္ ေျပာေနတာ မဟုတ္ဘူး။
ယဥ္ေက်းမႈကိုေကာ နားလည္ရဲ႕လား
ႏိုင္ငံျခားမွာ အေနၾကာလို႕
ခင္ဗ်ားႀကီး ေမ့သြားတာလား။
သခင္ကိုယ္ေတာ္မႈိင္းႀကီး
မ်က္ရည္က်ရမယ့္ ေန႕ေတြ ဖန္တီးေနတာလား။
က်ဳပ္ကေတာ့ က်ဳပ္တို႕ တိုင္းျပည္ကိုပဲ ခ်စ္တယ္
က်ဳပ္တို႕ ယဥ္ေက်းမႈကိုပဲ ျမတ္ႏိုးတယ္
လွ်ာေပၚမွာ ျမက္ေပါက္ပါေစ
အေလလိုက္မယ့္ စိတ္ထားနဲ႕
က်ဳပ္ကို လာ မျဖားေယာင္းနဲ႕
က်ဳပ္ကေတာ့ ဗူးဆို ဖရံု မသီးဘူး
ၿပီးမွလည္း ျငမ္း မဖ်က္တတ္ဘူး။
ဒါေပမယ့္ တစ္ခုပဲ ေျပာမယ္
က်ဳပ္ အမ်ဳိးကိုေတာ့ ခ်စ္တယ္။
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment